Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

diurna stella

  • 1 stella

    1. stēlla, ae, f. (= sterula, wie puella st. puerula, Demin. v. ἀστήρ), I) der Stern am Himmel, als leuchtender Himmelskörper, 1) eig., Cic. u.a.: dah. auch der Planet, Komet, stella Saturni, stella Iovis, der Planet Saturn, Jupiter, Cic.: stella erratica, ein Planet, Varro fr. u. Sen.: stellae inerrantes (Firsterne), Ggstz. vagae (Planeten), Cic.: st. diurna, der den Tag bringende Stern, der Morgenstern, Plaut.: st. comans, Komet, Ov.: stellae fulgentes, Blitze, Lucr. 6, 357: septem stellae, s. septem. – 2) übtr.: a) eine sternförmige Figur, der Stern, Colum. u. Plin. – b) der Stern im Auge, Claud. Phoen. 37. – c) der Sternfisch, Plin.: stella marina, Veget. – d) der helle Punkt auf den Edelsteinen, der Stern, Plin. – e) peculiares stellae, die Johanniswürmchen, Plin. 18; 251. – f) = groma, s. Rudorff Die Schriften der röm. Feldm. 2, 336. – II) bei Dichtern, 1) = sidus, Gestirn, Sternbild, Verg. u. Ov. – 2) = Sonne, cinget geminos stella serena polos, Ov. fast. 6, 718.
    ————————
    2. stēlla, s. stela.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stella

  • 2 stella [1]

    1. stēlla, ae, f. (= sterula, wie puella st. puerula, Demin. v. ἀστήρ), I) der Stern am Himmel, als leuchtender Himmelskörper, 1) eig., Cic. u.a.: dah. auch der Planet, Komet, stella Saturni, stella Iovis, der Planet Saturn, Jupiter, Cic.: stella erratica, ein Planet, Varro fr. u. Sen.: stellae inerrantes (Firsterne), Ggstz. vagae (Planeten), Cic.: st. diurna, der den Tag bringende Stern, der Morgenstern, Plaut.: st. comans, Komet, Ov.: stellae fulgentes, Blitze, Lucr. 6, 357: septem stellae, s. septem. – 2) übtr.: a) eine sternförmige Figur, der Stern, Colum. u. Plin. – b) der Stern im Auge, Claud. Phoen. 37. – c) der Sternfisch, Plin.: stella marina, Veget. – d) der helle Punkt auf den Edelsteinen, der Stern, Plin. – e) peculiares stellae, die Johanniswürmchen, Plin. 18; 251. – f) = groma, s. Rudorff Die Schriften der röm. Feldm. 2, 336. – II) bei Dichtern, 1) = sidus, Gestirn, Sternbild, Verg. u. Ov. – 2) = Sonne, cinget geminos stella serena polos, Ov. fast. 6, 718.

    lateinisch-deutsches > stella [1]

  • 3 stella

    I stēlla, ae f.
    s. или s. errans C (erratica Vr, Sen) — планета (s. Saturni C)
    s. comans O или crinīta Cкомета
    2) созвездие (s. Leonis H)
    3) солнце (s. serena O)
    6) (тж. s. marina Veg) морская звезда PM
    II Stēlla, ae m. (L Arruntius)
    Стелла, римск. поэт времен Траяна M

    Латинско-русский словарь > stella

  • 4 diurnus

    a, um [одного корня с dies ]
    дневной (vestimentum Vr; spatium, labores C; lumen Lcr, Sen, O и lux Lcr); однодневный (opus C; actus Su); ежедневный, повседневный (cibus L; victus Su)

    Латинско-русский словарь > diurnus

  • 5 Звезда

    - stella; astrum; sidus, eris n;

    • возноситься к звёздам - super astra ferri;

    • утренняя звезда - stella diurna;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Звезда

  • 6 diurnus

    diurnus, a, um (dius-nus, v. dies, wie interdius), I) einen Tag dauernd, aber jeden Tag wiederkehrend, täglich, für einen Tag, Tages-, Tage-, 1) adi.: a) übh.: quaestus, der Tageserwerb, Tagelohn, Curt.: diurna merces, Edict. Diocl.: opus, Tagewerk, Cic.: actus, Tagesverrichtung, Tagewerk, Suet.: cibus, Tageskost, Ration, Liv.: victus, Nahrung für einen d.i. den betreffenden Tag, Tac.: aetatis fata diurna, nur eines Tages, Ov. – b) v. Pers., bes. v. Schauspielern, täglich bezahlt, täglich, archimimus, Corp. inscr. Lat. 14, 2408: archimima, Corp. inscr. Lat. 6, 10107: locator, Corp. inscr. Lat. 14, 2299. – 2) subst.: a) diurnum, ī, n., d.i. α) (sc. frumentum) der täglich zugemessene Nahrungsbedarf, die Ration, Sen. contr. 1, 1, 12; ep. 80, 8. Itala exod. 16, 4 bei Ps. Cypr. de mont. Sina et Sion 6. – β) (sc. commentariolum) das Tagebuch, Journal (das ein Sklave über die häuslichen Angelegenheiten führte), Iuven. 6, 483. Isid. 1, 43, 1 (b. Suet. Aug. 64, 2 commentarii diurni gen.). – b) diurna, ōrum, n., α) (sc. acta populi), s. 1. acta. no. II, a, β (Bd. 1. S. 274). – β) = dies, die Tage, noctibus, diurnis, bei Nacht u. bei Tage, Cael. Aur. acut. 2, 39, 228. – γ) die täglichen Bedürfnisse, Arnob. 2, 40. – II) bei Tage getragen, vorgenommen, geschehend, eintretend usw., Tages-, bei Tage (Ggstz. nocturnus), vestimentum (Ggstz. nocturnum), Varro fr.: magna diurna nocturnaque itinera, Caes.: labores diurni nocturnique, Cic.: diurna nocturnaque munia, Tac.: metus diurni nocturnique, Cic.: non cessavere poëtae nocturno certare mero, putere diurno, poet. übtr. = Tag und Nacht trinken, Hor.: u. so vos exemplaria Graeca nocturnā versate manu, versate diurnā, beschäftigt euch Tag u. Nacht mit usw.. Hor. – lumen, Tageslicht, Sonnenlicht, Sen., Lucr. u. Ov.: lux, Tageslicht, Lucr.: stella, Morgenstern, Plaut.: currus, Sonnenwagen, Ov.

    lateinisch-deutsches > diurnus

  • 7 diurnus

    diurnus, a, um (dius-nus, v. dies, wie interdius), I) einen Tag dauernd, aber jeden Tag wiederkehrend, täglich, für einen Tag, Tages-, Tage-, 1) adi.: a) übh.: quaestus, der Tageserwerb, Tagelohn, Curt.: diurna merces, Edict. Diocl.: opus, Tagewerk, Cic.: actus, Tagesverrichtung, Tagewerk, Suet.: cibus, Tageskost, Ration, Liv.: victus, Nahrung für einen d.i. den betreffenden Tag, Tac.: aetatis fata diurna, nur eines Tages, Ov. – b) v. Pers., bes. v. Schauspielern, täglich bezahlt, täglich, archimimus, Corp. inscr. Lat. 14, 2408: archimima, Corp. inscr. Lat. 6, 10107: locator, Corp. inscr. Lat. 14, 2299. – 2) subst.: a) diurnum, ī, n., d.i. α) (sc. frumentum) der täglich zugemessene Nahrungsbedarf, die Ration, Sen. contr. 1, 1, 12; ep. 80, 8. Itala exod. 16, 4 bei Ps. Cypr. de mont. Sina et Sion 6. – β) (sc. commentariolum) das Tagebuch, Journal (das ein Sklave über die häuslichen Angelegenheiten führte), Iuven. 6, 483. Isid. 1, 43, 1 (b. Suet. Aug. 64, 2 commentarii diurni gen.). – b) diurna, ōrum, n., α) (sc. acta populi), s. acta. no. II, a, β (Bd. 1. S. 274). – β) = dies, die Tage, noctibus, diurnis, bei Nacht u. bei Tage, Cael. Aur. acut. 2, 39, 228. – γ) die täglichen Bedürfnisse, Arnob. 2, 40. – II) bei Tage getragen, vorgenommen, geschehend, eintretend usw., Tages-, bei Tage (Ggstz. nocturnus), vestimentum (Ggstz. nocturnum),
    ————
    Varro fr.: magna diurna nocturnaque itinera, Caes.: labores diurni nocturnique, Cic.: diurna nocturnaque munia, Tac.: metus diurni nocturnique, Cic.: non cessavere poëtae nocturno certare mero, putere diurno, poet. übtr. = Tag und Nacht trinken, Hor.: u. so vos exemplaria Graeca nocturnā versate manu, versate diurnā, beschäftigt euch Tag u. Nacht mit usw.. Hor. – lumen, Tageslicht, Sonnenlicht, Sen., Lucr. u. Ov.: lux, Tageslicht, Lucr.: stella, Morgenstern, Plaut.: currus, Sonnenwagen, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > diurnus

  • 8 diurnum

    dĭurnus, a, um, adj. [for dius-nus, from dies; cf.: interdius, quotidianus, etc.], of or belonging to the day.
    I.
    In a wider sense, daily (perh. not ante-Aug.):

    aetatis fata diurna,

    i. e. of only one day, Ov. H. 6, 37:

    instituit, ut tam Senatus quam populi diurna acta confierent et publicarentur,

    daily transactions, records, journal, Suet. Caes. 20; Tac. A. 13, 31; Suet. Claud. 41 Oud. N. cr.; in the same signif.:

    commentarii,

    id. Aug. 64; cf.

    also: diurna actorum scriptura,

    Tac. A. 3, 3. (Concerning these acta diurna, v. Lips. Exc. ad Tac. A. 5, 4; Ernest. Exc. ad Suet. Caes. 20; Rupert. ad Juv. 2, 136; Walch ad Tac. Agr. p. 114, and the art. acta):

    cibus,

    daily allowance, rations, Liv. 4, 12 fin.:

    victus,

    Suet. Ner. 36 fin.:

    mercede diurna conductus,

    Hor. S. 2, 7, 17.—Hence, subst.
    A.
    diurnum, i, n., an account-book, day-book:

    longum,

    Juv. 6, 482; plur. (sc. acta), diaries, records, minutes:

    diurna populi Romani, per provincias curatius leguntur,

    Tac. A. 16, 22.—Also subst.
    B.
    diurnum, i, n. (sc. frumentum), a daily portion, allowance, rations (cf. diarium), Sen. Ep. 80, 8; id. Contr. 5, 33 fin.; cf. Suet. Ner. 30.—
    II.
    In a stricter sense (acc. to dies, I. B. 2.), opp. nocturnus, by day, of the day (very freq. and class.):

    diurnum nocturnumve spatium,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    labores diurni nocturnique,

    id. de Sen. 23, 82; cf.

    so opp. nocturnus,

    Lucr. 6, 849; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 38 fin.; id. B. C. 3, 13, 1; Quint. 7, 2, 44; Hor. Ep. 1, 19, 11; Ov. F. 3, 878 et saep.:

    lumen,

    Lucr. 4, 458; so Ov. F. 4, 449; cf.

    stella,

    i. e. the morning-star, Plaut. Men. 1, 2, 62:

    currus,

    i. e. the chariot of the sun, Ov. M. 4, 629:

    ignes,

    id. ib. 7, 192:

    nitor,

    id. H. 18, 78 al.:

    actus,

    the day's business, Suet. Aug. 78.— Adv.: dĭurne, daily, Dracont. Hex. 1, 68; 3, 602.

    Lewis & Short latin dictionary > diurnum

  • 9 diurnus

    dĭurnus, a, um, adj. [for dius-nus, from dies; cf.: interdius, quotidianus, etc.], of or belonging to the day.
    I.
    In a wider sense, daily (perh. not ante-Aug.):

    aetatis fata diurna,

    i. e. of only one day, Ov. H. 6, 37:

    instituit, ut tam Senatus quam populi diurna acta confierent et publicarentur,

    daily transactions, records, journal, Suet. Caes. 20; Tac. A. 13, 31; Suet. Claud. 41 Oud. N. cr.; in the same signif.:

    commentarii,

    id. Aug. 64; cf.

    also: diurna actorum scriptura,

    Tac. A. 3, 3. (Concerning these acta diurna, v. Lips. Exc. ad Tac. A. 5, 4; Ernest. Exc. ad Suet. Caes. 20; Rupert. ad Juv. 2, 136; Walch ad Tac. Agr. p. 114, and the art. acta):

    cibus,

    daily allowance, rations, Liv. 4, 12 fin.:

    victus,

    Suet. Ner. 36 fin.:

    mercede diurna conductus,

    Hor. S. 2, 7, 17.—Hence, subst.
    A.
    diurnum, i, n., an account-book, day-book:

    longum,

    Juv. 6, 482; plur. (sc. acta), diaries, records, minutes:

    diurna populi Romani, per provincias curatius leguntur,

    Tac. A. 16, 22.—Also subst.
    B.
    diurnum, i, n. (sc. frumentum), a daily portion, allowance, rations (cf. diarium), Sen. Ep. 80, 8; id. Contr. 5, 33 fin.; cf. Suet. Ner. 30.—
    II.
    In a stricter sense (acc. to dies, I. B. 2.), opp. nocturnus, by day, of the day (very freq. and class.):

    diurnum nocturnumve spatium,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    labores diurni nocturnique,

    id. de Sen. 23, 82; cf.

    so opp. nocturnus,

    Lucr. 6, 849; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 38 fin.; id. B. C. 3, 13, 1; Quint. 7, 2, 44; Hor. Ep. 1, 19, 11; Ov. F. 3, 878 et saep.:

    lumen,

    Lucr. 4, 458; so Ov. F. 4, 449; cf.

    stella,

    i. e. the morning-star, Plaut. Men. 1, 2, 62:

    currus,

    i. e. the chariot of the sun, Ov. M. 4, 629:

    ignes,

    id. ib. 7, 192:

    nitor,

    id. H. 18, 78 al.:

    actus,

    the day's business, Suet. Aug. 78.— Adv.: dĭurne, daily, Dracont. Hex. 1, 68; 3, 602.

    Lewis & Short latin dictionary > diurnus

  • 10 crastinum

    1.
    crastĭnus, a, um, adj. [cras].
    I.
    Of to-morrow; to-morrow's (freq. and class. in prose and poetry):

    dies,

    Plaut. Stich. 4, 2, 55; Cic. Att. 15, 8, 2; Prop. 2 (3), 15, 54 al.:

    Titan,

    Verg. A. 4, 118:

    Cynthius,

    Ov. F. 3, 345:

    Aurora,

    Verg. A. 12, 76:

    lux,

    id. ib. 10, 244; cf.:

    stella diurna,

    Plaut. Men. 1, 2, 62: hora. Verg. G. 1, 425: tempora, * Hor. C. 4, 7, 17:

    dapes,

    Mart. 3, 58, 42:

    egestas,

    id. 3, 10, 3:

    quies,

    Luc. 7, 26 al. —In Gr. constr., of the person:

    crastinus aspicis Triobrem ( = cras),

    Sid. Carm. 24, 21.— Absol.: crastĭ-num, i, n., to-morrow, the morrow:

    sibi polliceri,

    Sen. Thyest. 620.—
    b.
    Die crastini, old abl. of time (ante- and post-class.), Plaut. Most. 4, 1, 25 (34) Lorenz ad loc.; Gell. 2, 29, 7; cf. id. 10, 24, 1 sqq.; Macr. S. 1, 3, 16; Claud. Quadrig. ap. Macr. S. 1, 4, 20 sq.; and v. pristinus, proximus, quartus, quintus, nonus, etc.—
    c.
    Absol.
    (α).
    In crastinum, to-morrow, on the morrow:

    vos vocabo,

    Plaut. Ps. 5, 2, 55; id. Cas. 3, 5, 60; cf.

    differre,

    Cic. de Or. 2, 90, 367:

    pervenire,

    Nep. Pelop. 3, 2; Quint. 5, 10, 16 al.—
    (β).
    Crastino = cras, to-morrow:

    seges non metetur,

    Gell. 2, 29, 9.—
    II.
    (Acc. to cras, C.) Future (very rare):

    quid crastina volveret aetas Scire nefas homini,

    Stat. Th. 3, 562; cf. Mart. 1, 15, 12.
    2.
    Crastĭnus, i, m., a Roman surname, Caes. B. C. 3, 91; 3, 99; Luc. 7, 471; Flor. 4, 2, 46 al.

    Lewis & Short latin dictionary > crastinum

  • 11 Crastinus

    1.
    crastĭnus, a, um, adj. [cras].
    I.
    Of to-morrow; to-morrow's (freq. and class. in prose and poetry):

    dies,

    Plaut. Stich. 4, 2, 55; Cic. Att. 15, 8, 2; Prop. 2 (3), 15, 54 al.:

    Titan,

    Verg. A. 4, 118:

    Cynthius,

    Ov. F. 3, 345:

    Aurora,

    Verg. A. 12, 76:

    lux,

    id. ib. 10, 244; cf.:

    stella diurna,

    Plaut. Men. 1, 2, 62: hora. Verg. G. 1, 425: tempora, * Hor. C. 4, 7, 17:

    dapes,

    Mart. 3, 58, 42:

    egestas,

    id. 3, 10, 3:

    quies,

    Luc. 7, 26 al. —In Gr. constr., of the person:

    crastinus aspicis Triobrem ( = cras),

    Sid. Carm. 24, 21.— Absol.: crastĭ-num, i, n., to-morrow, the morrow:

    sibi polliceri,

    Sen. Thyest. 620.—
    b.
    Die crastini, old abl. of time (ante- and post-class.), Plaut. Most. 4, 1, 25 (34) Lorenz ad loc.; Gell. 2, 29, 7; cf. id. 10, 24, 1 sqq.; Macr. S. 1, 3, 16; Claud. Quadrig. ap. Macr. S. 1, 4, 20 sq.; and v. pristinus, proximus, quartus, quintus, nonus, etc.—
    c.
    Absol.
    (α).
    In crastinum, to-morrow, on the morrow:

    vos vocabo,

    Plaut. Ps. 5, 2, 55; id. Cas. 3, 5, 60; cf.

    differre,

    Cic. de Or. 2, 90, 367:

    pervenire,

    Nep. Pelop. 3, 2; Quint. 5, 10, 16 al.—
    (β).
    Crastino = cras, to-morrow:

    seges non metetur,

    Gell. 2, 29, 9.—
    II.
    (Acc. to cras, C.) Future (very rare):

    quid crastina volveret aetas Scire nefas homini,

    Stat. Th. 3, 562; cf. Mart. 1, 15, 12.
    2.
    Crastĭnus, i, m., a Roman surname, Caes. B. C. 3, 91; 3, 99; Luc. 7, 471; Flor. 4, 2, 46 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Crastinus

  • 12 crastinus

    1.
    crastĭnus, a, um, adj. [cras].
    I.
    Of to-morrow; to-morrow's (freq. and class. in prose and poetry):

    dies,

    Plaut. Stich. 4, 2, 55; Cic. Att. 15, 8, 2; Prop. 2 (3), 15, 54 al.:

    Titan,

    Verg. A. 4, 118:

    Cynthius,

    Ov. F. 3, 345:

    Aurora,

    Verg. A. 12, 76:

    lux,

    id. ib. 10, 244; cf.:

    stella diurna,

    Plaut. Men. 1, 2, 62: hora. Verg. G. 1, 425: tempora, * Hor. C. 4, 7, 17:

    dapes,

    Mart. 3, 58, 42:

    egestas,

    id. 3, 10, 3:

    quies,

    Luc. 7, 26 al. —In Gr. constr., of the person:

    crastinus aspicis Triobrem ( = cras),

    Sid. Carm. 24, 21.— Absol.: crastĭ-num, i, n., to-morrow, the morrow:

    sibi polliceri,

    Sen. Thyest. 620.—
    b.
    Die crastini, old abl. of time (ante- and post-class.), Plaut. Most. 4, 1, 25 (34) Lorenz ad loc.; Gell. 2, 29, 7; cf. id. 10, 24, 1 sqq.; Macr. S. 1, 3, 16; Claud. Quadrig. ap. Macr. S. 1, 4, 20 sq.; and v. pristinus, proximus, quartus, quintus, nonus, etc.—
    c.
    Absol.
    (α).
    In crastinum, to-morrow, on the morrow:

    vos vocabo,

    Plaut. Ps. 5, 2, 55; id. Cas. 3, 5, 60; cf.

    differre,

    Cic. de Or. 2, 90, 367:

    pervenire,

    Nep. Pelop. 3, 2; Quint. 5, 10, 16 al.—
    (β).
    Crastino = cras, to-morrow:

    seges non metetur,

    Gell. 2, 29, 9.—
    II.
    (Acc. to cras, C.) Future (very rare):

    quid crastina volveret aetas Scire nefas homini,

    Stat. Th. 3, 562; cf. Mart. 1, 15, 12.
    2.
    Crastĭnus, i, m., a Roman surname, Caes. B. C. 3, 91; 3, 99; Luc. 7, 471; Flor. 4, 2, 46 al.

    Lewis & Short latin dictionary > crastinus

  • 13 lux

    lux, lūcis (adverb. abl. luce, luci, and lucu, and in these old forms also used as m.; v. infra; in Plaut. lux is usually m.; Brix ad Plaut. Capt. 5, 4, 11), f. [luceo], light.
    I.
    Lit.
    1.
    In gen., the light of the sun and other heavenly bodies:

    cum id solis luce videatur clarius,

    Cic. Div. 1, 3, 6; id. Tusc. 1, 37, 90; id. Cat. 1, 3; id. Cael. 9:

    per umbras Stella facem ducens multā cum luce cucurrit,

    Verg. A. 2, 694: a lucifero donec lux occidat, till sunset, Juv, 13, 158. — The light, splendor, brightness of shining bodies:

    viridi cum luce zmaragdi,

    Lucr. 4, 1126:

    luce coruscus ahenā,

    Verg. A. 2, 470:

    lucem non fundentes gemmae,

    Plin. 37, 7, 25, § 94:

    ferri,

    Stat. Th. 8, 124.—
    2.
    In partic., the light of day, daylight, day:

    diurna,

    Lucr. 6, 848:

    Metellus cum primā luce in campum currebat,

    Cic. Att. 4, 3, 4:

    ante lucem,

    id. de Or. 2, 64, 259:

    primā luce ad eum accurrit,

    at daybreak, dawn of day, Caes. B. G. 1, 22:

    luce sub ipsā,

    on the very verge of day, Verg. G. 4, 490:

    in luci,

    by day, Lucr. 4, 233:

    luce reversā,

    Juv. 6, 312.—Hence,
    b.
    In abl. adverb.: luce, luci, and (ante-class.) lucu, by daylight, in the daytime:

    ut luce palam in foro saltet,

    Cic. Off. 3, 24, 93; so,

    luce,

    id. Pis. 10, 23; Auct. Her. 4, 36, 48; Verg. A. 9, 153 al.:

    nocte ac luce,

    Juv. 15, 43:

    ut veniamus luci,

    Plaut. Cas. 4, 2, 7:

    cum luci simul,

    id. Merc. 2, 1, 31:

    luci claro,

    id. Aul. 4, 10, 18; cf. Non. 210, 9:

    quis audeat luci,

    Cic. Phil. 12, 10, 25:

    quodsi luce quoque canes latrent,

    id. Rosc. Am. 20, 56; Liv. 35, 4, 5:

    cum primo lucu ibo hinc,

    Ter. Ad. 5, 3, 55:

    cum primo luci,

    Plaut. Cist. 2, 1, 49.—
    B.
    Transf.
    1.
    The heavenly bodies:

    illae, quae fulgent luces,

    Cic. Arat. 96.—
    2.
    A day:

    centesima lux est ab interitu P. Clodii,

    Cic. Mil. 35, 98:

    longiore luce ad id certamen nobis opus est,

    Liv. 3, 2:

    anxia nocte, anxia luce gemit,

    Ov. M. 2, 806:

    crastina,

    Verg. A. 10, 244:

    natali die mihi dulcior haec lux,

    Juv. 12, 1:

    septima quaeque lux,

    id. 14, 105; cf.:

    natura volvente vices et lucis et anni,

    id. 13, 88. —Hence, poet.:

    lux aestiva,

    summer, Verg. G. 4, 52:

    lux brumalis,

    winter, Ov. Tr. 1, 11, 39.—
    3.
    Life:

    qui ab Orco mortuom me reducem in lucem feceris,

    Ter. Hec. 5, 4, 12:

    corpora luce carentum,

    i. e. of the dead, Verg. G. 4, 255; Sil. 13, 473; cf.:

    simul atque editi in lucem sumus,

    Cic. Tusc. 3, 1, 2.—
    4.
    An eye, the eyesight:

    effossae squalent vestigia lucis,

    Stat. Th. 11, 585:

    damnum lucis ademptae,

    Ov. M. 14, 197.—
    5.
    A light, of an eminent man to whom all eyes turn:

    Luce nihil gestum, nihil est Diomede remoto,

    Ov. M. 13, 100.—Of a beloved person:

    o lux salve candida,

    Plaut. Mil. 4, 8, 34.—
    II.
    Trop.
    A.
    The sight of all men, the public view, the public, the world:

    nec vero ille in luce modo, atque in oculis civium magnus sed intus domique praestantior,

    Cic. Sen. 4, 12: Isocrates forensi luce caruit, id. Brut. 8, 32:

    familiam abjectam et obscu ram e tenebris in lucem vocare,

    id. Deiot. 11, 30:

    res occultas aperire in lucemque proferre,

    id. Ac. 2, 19, 62.—
    B.
    Light, encouragement, help, succor:

    lux quaedam videbatur oblata, non modo regno, sed etiam regni timore sublato,

    Cic. Phil. 1, 2, 40:

    civibus lucem ingenii et consilii porrigere,

    id. de Or. 1, 40, 184; cf.:

    lucem adferre rei publicae,

    id. Manil. 12, 33.—
    C.
    A light, an ornament:

    hanc urbem, lucem orbis terrarum,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    genus sine luce,

    undistinguished, obscure, Sil. 8, 248.—
    D.
    Light, illustration, elucidation:

    historia testis temporum, lux veritatis,

    Cic. de Or. 2, 9, 36.—
    E.
    That which enlightens, the source of illumination: ratio quasi quaedam lux lumenque vitae. Cic. Ac. 2, 8, 26; cf.:

    ego sum lux mundi,

    Vulg. John, 8, 12; id. ib. 12, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > lux

См. также в других словарях:

  • Nevada — Para otros usos de este término, véase Nevada (desambiguación). Estado de Nevada State of Nevada Estado de los …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»